ผู้สูงอายุ จะมีปริมาณเพิ่มขึ้นตามลำดับอย่างประเทศไทย

ด้วยในปัจจุบันและในอนาคตไม่ช้าจะมี ผู้สูงอายุ ซึ่งเป็นประชากรกลุ่มใหญ่ของประเทศไทย ด้วยความเจริญก้าวหน้าทางการแพทย์และสาธารณสุข ที่ทำให้ประชากรมีอายุยืนยาวมากขึ้น และกลุ่มคนในวัยเด็กมีน้อยลงเนื่องจากประชากรส่วนใหญ่นิยมมีลูกแค่คนเดียว โดยผู้สูงอายุนี้จะมีปริมาณเพิ่มขึ้นตามลำดับอย่างประเทศไทยก็มีความตื่นตัวและเตรียมการเพื่อรองรับในการดูแลประชากรกลุ่มนี้ให้มีสุขภาพกายสุขภาพใจที่ดี ด้วยการเปลี่ยนแปลงของร่างกายของผู้สูงอายุ มีลักษณะค่อยเป็นค่อยไปและเป็นการเปลี่ยนแปลงในการเสื่อมสภาพการทำงานของระบบร่างกายต่างๆ ทำให้ ผู้สูงอายุ อาจจะมีระบบอวัยวะต่างๆที่เสื่อมลง และอาจจะทำให้เกิดอาการหลงหลงลืมลืม อัลไซเมอร์หรือปัญหาโรคเรื้อรังต่างๆทั้งยังมีการเปลี่ยนแปลงทางด้านจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นภาวะซึมเศร้าวิตกกังวลและความรู้สึกสิ้นหวังตัวเอง คิดว่าเป็นภาระเป็นภาระซึ่งปัญหานี้มักจะได้รับการละเลยเป็นส่วนมาก โดยคนในครอบครัว อาจจะคิดว่าผู้สูงอายุคิดมากฟุ้งซ่านไปเอง เรียกร้องความสนใจซึ่งในความเป็นจริงอาการเหล่านี้ อาจจะเป็นภาวะเจ็บป่วยอย่างหนึ่ง ที่เป็นอาการเจ็บป่วยทางใจที่ต้องการคนดูแลช่วยเหลือและทำความเข้าใจ ซึ่งการดูแลสุขภาพในวัยที่จะก้าวเข้าสู่ผู้สูงอายุนั้น จะต้องมีการเตรียมพร้อมสำหรับตัวเอง สร้างความสุขที่มี ไม่ว่าจะเป็นสุขสบายต้องมีการออกกำลังกายดูแลร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ สุขสนุกโดยทำกิจกรรมที่ก่อให้เกิดอารมณ์เป็นสุขมีคุณภาพที่ดีขึ้น ผู้สูงอายุ ซึ่งประชากรกลุ่มใหญ่ของประเทศไทย อย่างการไปร่วมกันออกกำลังกายของผู้สูงอายุ หรือการมีความชำนาญในอาชีพต่างๆอาจจะเข้าไปสอนคนรุ่นหลังในด้านวิชาชีพที่ตนเองมีความชำนาญ สุขสง่าคือการเห็นค่าและความภาคภูมิใจในตัวเอง ในการช่วยเหลือสังคมมีส่วนร่วมกับกิจกรรมต่างๆและสุขสว่างมีความจำดีจัดการสิ่งต่างๆได้อย่างมีประสิทธิภาพ และสุดท้ายสุขสงบรับรู้ความรู้สึกตนเองสามารถจัดสรรสภาวะอารมณ์ต่างๆนี้ได้ ซึ่งจะทำให้การเข้าสู่วัยผู้สูงอายุได้อย่างมีประสิทธิภาพ  สำหรับคนรุ่นหลังจำเป็นจะต้องคิดอยู่เสมอ ว่าเมื่อถึงเวลาหนึ่งเราก็จะก้าวสู่ผู้สูงอายุเช่นกัน จำเป็นจะต้องดูแลตอบแทนเพื่อให้ท่านสุขสบายให้มากที่สุด ถือได้ว่าครอบครัวของตัวผู้สูงอายุเองจะมีบทบาทอย่างยิ่ง ความเข้าใจและตระหนักถึงความสำคัญ และการดูแลอย่างดีเอื้ออาทรถือได้ว่าเป็นภารกิจของครอบครัว และเป็นวัฒนธรรมที่ดีงามในการมีความกตัญญูกตเวทีต่อผู้ที่เลี้ยงดูตนเองมา เพื่อเป็นการมอบความสุขให้ผู้สูงอายุได้มีความสุขในการใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างมีคุณภาพ การดูแลอย่างเข้าใจและเอาใจใส่คือสิ่งที่ควรทำมากที่สุด